آخرین مطالب
امکانات وب
روزی که دکتر میاد پیشمون که به من راه کار بده تا از اثر پس لرزه های حالت های پی تی اس دی و اتیستیک خونواده مون روی کارهام کم کنم، بحث از من شروع میشه و به نیلوفر ختم میشه. و با دلخوری ها و تشویش مامانم که ابدا نمیتونه ایده ی دور بودن نیلوفر در طول روز از خونه رو تحمل کنه به بن بست میرسه
روزی که عموم میاد و درمورد اوتیسم کلی کتاب با خودش میاره، با نیلو حرف میزنه و تمام طول مهمونی به اینکه نیلو چیکارا کرده و چیکار باید براش انجام بدیم میگذره و برای من یه تیشرت صورتی آورده که روش نوشته I love someone with autism
روزی که به دوست خودم میگم از زندگی کلیشه ای و اتیستیک خسته شدم، بریدم، نمیتونم این همه تروماهایی که حتی ناشی از درد هم نیست، کلیشه س رو تحمل کنم و نمیتونم به زبون بیارم، فقط میگه کاش کاری از دستم ساخته بود
روزی که مشاور بهم میگه مامانت میگه تو خیلی از جمع ها خودتو جدا کردی و دوست نداری حرف موفقیتهاتو بزنن و میگه که کاش درکشون کنی، نیلوفر براشون شکست بوده و تو جبرانش هستی، و من میگم نه، احمقانه شاید به نظر بیاد ولی به دست آوردن ترحم بقیه به خدا براشون همه چیزه همه چیزه همه چیزه و از احمقانه ترین کارهای نیلوفر، از زیبایی و از نگه داریش به عنوان افتخار زندگیشون اینا رو قبولش دارن. واقعا قبول دارن و در این حد توقع از زندگی براشون پایین اومده و من؟ من همونیم که احتمالا اذیتشون کرد؟ چون بدون محبت اونا موفق شد و خودشو مدیون اونا نمیدونه. و موفقیت؟ میدونی میتونستم بهتر باشم اگه فقط فقط و فقط یه خونواده «نرمال» داشتم؟ کسانی که از نظر عاطفی حمایتم میکردن نه اینکه در تک تک مواقع حساس زندگیم تنها باشم. میدونی چه حسی داره وقتی فقط بهتر و بدتر بودن زندگی نیلوفر به صفر و صد زندگی من ارزش داشت؟
خواهر اوتیسم بودن سخت بود، ولی سخت تر از اون بی هنری من، نه هیچ کس دیگه، خود من در مجزا کردن فضای ذهنی خودم از نیلوفر بود. نه نیلوفر، که خونواده. باید فضای ذهنیمو ازشون جدا میکردم. کسانی که میتونستن، به راحتی، از نظر عاطفی کنار من باشن و دریغ کردن. کسانی که میتونستن غافل نباشن از چیزی که نباید غافل میبودن
حس میکنم تنها تر از همیشه ام و فقط یه علاج دارم
New Era...